Thuis | Bible Institute »
Nieuwsbrief dec.2004
Door Evert Everts | 20 december 2004
Lieve broeders en zusters, familie en vrienden,
Eindelijk laten we weer wat van ons horen via een nieuwsbrief. Dat het niet eerder gebeurde is niet omdat er de laatste anderhalf jaar niets gebeurd is. Integendeel er is zo veel te doen dat het schrijven van een nieuwsbrief er gewoon bij in geschoten is.
Kerkelijk opbouwwerk
Waar houden we ons zoal mee bezig? We willen jullie er graag iets van vertellen. In Cubulco is ongeveer 10 jaar geleden de Iglesia Reformada (Gereformeerde Kerk) van Cubulco ontstaan. Onze belangrijkste taak is om deze kerk te versterken. Dat heeft in de praktijk heel veel kanten.
In Cubulco zijn we op weg om een kerkverband te worden. Er is een kerk in het dorp, en op zes andere plaatsen is een gemeente met een kerkgebouw. Verder zijn er enkele groepen die op andere plaatsen samenkomen in de dienst aan de Heere. In enkele gevallen is er het verlangen om ook een eigen kerk te bouwen. Waar wij vooral aan werken is aan het besef dat voor het goed functioneren van een kerk vooral een goed functionerende kerkenraad nodig is. Dit betekent onderwijs aan al de kerkleden, zodat er vanuit de gemeente geschikte broeders verkozen kunnen worden, die hun verantwoordelijkheid kennen en die ook op de juiste wijze kunnen uitoefenen.
Dit is een proces dat veel tijd en geduld vergt. In de praktijk betekent dit dat Evert en Nico, samen met de broeders van Cubulco zelf, de gemeenten met vaste regelmaat bezoeken. Er wordt dan ook aandacht besteed aan de bijzondere noden van de jonge gemeenten. Er zijn vaak allerlei bedreigingen van buitenaf en van binnenuit. Wat zwak is moet versterkt worden.
De afstanden die ze bij dit bezoekwerk moeten afleggen zijn heel verschillend. Er zijn er enkele plaatsen in de buurt waar je na een poosje met de auto gereden te hebben, maar een klein half uur hoeft te lopen om bij de kerk, of het gezin te komen. De meeste kerken liggen echter verder weg. En dat betekent na een autorit van een klein uur nog eens één tot vier uur lopen in de bergen. Met een rugzak op, in de felle zon, klimmen en dalen…
In dit geval neemt een trip meestal meer dan een dag. Na enkele bezoeken gedaan te hebben is er een kerkdienst, en daarna wordt de kerk een slaapzaal. Als je de goede houding op de harde kerkbank gevonden hebt en de vlooien je met rust laten, is slapen geen probleem. De volgende morgen gaat de tocht verder naar een volgende gemeente en na twee of drie dagen komen ze weer thuis.
Vorming kerkleiders en kerkleden
In de gemeenten zijn broeders obrero’s, evangelisten, aan het werk. Zij houden ook elke zondag een kerkdienst en nog eens door de week. Zij geven ook het dooponderrricht en huwelijkscatechese.
Om hen voor hun taak toe te rusten is destijds het Bijbelinstituut opgericht. In samenwerking met het Theologisch Seminarie van de Presbyteriaanse Kerk ontvingen de broeders jaren lang cursussen in de verschillende theologische vakken.
Een probleem was dat ze alleen maar de basisschool hadden doorlopen. Daarom konden ze begin dit jaar niet verder met hun theologische vorming. Daarom volgen ze dit en volgend jaar een cursus middelbaar onderwijs. Daar heeft Evert dit jaar ook elke maand een paar dagen aan meegeholpen door les te geven in boekhoudkunde. Ook een belangrijk vak voor de opbouw van de kerk!
Verder is Evert altijd wel bezig met vergaderingen, gebedssamenkomsten op verschillende plaatsen, bezoeken aan bijvoorbeeld jongeren uit de aldeas die Cubulco zelf studeren en catechisatie aan enkelen die lid willen worden van de gemeente.
Op zondagmorgen is er zondagsschool voor alle groepen. Rina geeft les aan de kleuters en Evert aan de jongeren. We mogen ons verheugen in de belangstelling van veel kinderen en jongeren van binnen en buiten de eigen gemeente. Elke zondagavond preekt Evert in het dorp. In de afgelopen tijd hebben we de Romeinenbrief behandeld.
Rina vertelt iets meer over haar zondagsschool klas:
‘Elke zondagmorgen geef ik zondagsschoolles aan de kleutergroep. We hebben ook daar een grote groep.
Ik zag dat de kinderen veel dingen kunnen zoals tellen, kleuren, begrippen. Maar dat ze niet goed kunnen knippen bijvoorbeeld. Daar wordt op school, door geldgebrek, eigenlijk niet zoveel aandacht aan besteedt.
Daarom probeer ik regelmatig een werkje te bedenken bij het betreffende bijbelverhaal. Zo hebben we pas de schepping behandeld en hebben ze van elke dag een werkje gemaakt en dat hebben we op het laatst gebundeld en ze hebben hun eigen boek! Ook dat is iets bijzonders, want kinderboeken zij er niet veel.
Ik heb van ouders gehoord die samen met hun kind(eren) het boek doorkijken en zo leren wat en wanneer De Heere God alles heeft gemaakt.
Afgelopen zondag hebben we de geschiedenis van Noach afgerond en we hebben daar een mobile van gemaakt en die zag ik ergens in huis hangen. Een kleurplaat wordt vaak vergeten, maar een werkje krijgt meer aandacht en er wordt meer over doorgepraat.
Regelmatig geef ik ook les aan de vrouwen in de vrouwenklas. Normaal doet Aury dat en met haar behandelen we de gaven die de Heere aan ons gegeven heeft en dat we er mee leren werken.
Ik behandel met de zusters een boekje over het christenleven. Hoe leven we als Christen, hoe weten we dat we bij Hem horen etc.
Het afgelopen jaar hebben de zusters ook zelf een les verzorgd. Dan vertelden ze in hun eigen taal, het Achí, een bijbelverhaal. Dit is niet voor alle zusters eenvoudig omdat er velen niet kunnen lezen. Maar met behulp van echtgenoot of kinderen konden ze het doen. En ze vinden het zelf een mooie ervaring waarbij de angst om te spreken voor een groot deel van hen is afgevallen. We hopen dat ze de vrijmoedigheid mogen ontvangen om met anderen over de bijbel en vooral over de God van de bijbel te spreken.’
Ons gezin
Met de kinderen gaat het goed. Evert is nu bezig met het tweede jaar van de Havo. Het was wel grote overgang om zelfstandig te gaan studeren. In principe doet hij nu alles alleen. Hij heeft een lesmap van de Wereldschool waar uitgelegd wordt wat hij met doen, de zogenaamde papieren leerkracht. Wel heeft hij voor elk vak een leraar die hij per email kan bereiken om vragen te stellen en om de toetsen heen te sturen. Gesine is nu in het eerste jaar van Havo/VWO bezig. Ze heeft de kunst al een beetje afgekeken van Evert en het gaat goed.
Gerieke zit nu in groep 7 en Erwin in groep 6 van de Basisschool. We zijn alweer op twee-derde deel van het schooljaar! Jarnold is sinds drie maanden bezig in groep 3. Hij is met zijn 5 jaren wel jong, maar hij had de kleuterwerkjes wel bekeken en was vooral bezig met cijfertjes, altijd maar weer cijfertjes. Ook begonnen de letters steeds meer zijn aandacht te trekken. Hij zit natuurlijk bij de anderen in de klas. Wat voelt hij zich groot! In overleg met de juf van de Wereldschool zijn we voorzichtig begonnen met groep 3 en hij kan al wat voorlezen, prachtig!
Met dit hele schoolgebeuren is Rina elke morgen van maandag tot vrijdag druk bezet.
Een trouwerij in Patuy
Regelmatig gaan Rina of enkele van de kinderen met Evert mee. Soms gaan we met het hele gezin. Zo ook 24 september om een trouwerij in Patuy mee te maken. De broer van twee van onze obrero’s ging trouwen.
We gingen deze keer niet over de normale weg omdat de brug bij Chitomax toen heel slecht was. Vele planken waren van de brug afgewaaid en je moest soms wel vijf meter overdwars over de staalkabels lopen. Daarbij hangt de brug ook nog eens behoorlijk scheef! Niet verstandig dus om daar met het de kinderen over te gaan. Nu was er wel een andere weg, en een andere brug om de rivier over te steken. Maar we waren nog niet bij het punt waar we de auto zouden achterlaten of er lag een heel grote denneboom over de weg heen. Er bleef niets anders over dan de auto aan de kant te zetten en een half uur extra te lopen. We moesten nogal veel en steil dalen om bij de brug te komen. Deze brug was prima en toen we aan de overkant waren zochten we naar een goed plekje om te eten. Er werd hout gesprokkeld en uit de tassen kwamen de hotdogs en broodjes te voorschijn. We hebben even lekker gegeten en uitgerust. We waren nog maar net op weg toen het wat begon de rommelen. We probeerden de pas er goed in te houden en we waren net in de kerk toen de stortbui losbarstte.
Toen we net binnen waren werd ons verteld dat we verwacht werden bij het huis van de bruidegom voor het eten. Nu moesten we nog even tien minuten verder lopen. Na een lekkere maaltijd en koffie op z’n guatemalteeks (slap en zoet, geen melk) zijn we weer naar de kerk gegaan.
Er waren al veel mensen, ook uit Chirramos, een dorpje halverwege Patuy en Chitomax. We kwamen de kerk in met modderschoenen… overal lag modder, want iedereen kwam na de bui binnen. Ik dacht laat ik mijn bergschoenen maar uit doen en lekker op de slippers lopen. Ik zat net goed en wel toen er een broeder kwam om te vragen of ik wel wou helpen met de sluier in het huis van obrero Felipe, een stukje de berghelling op…Oké, daar ging ik, maar het viel niet mee..de slippers gleden alle kanten op en er bleef veel modder onder plakken. Dan maar de slippers uit en op handen en voeten naar boven. Gelukkig was er water om de handen te wassen alvorens de sluier aan te raken. Naar beneden ging makkelijker, gewoon laten glijden en je aan de boompjes vasthouden.
De dienst was mooi, de kerk was heel vol en alles ging heerlijk ongedwongen. Veel zingen en een preek over Deuteronomium 33 : 27a.
Na de dienst hebben we tamales gegeten en de kerk omgebouwd tot slaapzaal. We hebben best goed geslapen en de volgende morgen om zes uur stonden we weer op. Evert en Nico hadden om zeven uur een vergadering met de kerkenraad van deze gemeente. Na het ontbijt zijn wij alvast aan de terugreis begonnen…rustig aan. Vanaf Chirramos ging hermano (broeder) Antonio met ons mee omdat hij ook met de auto graag naar het dorp wou. Tja, en toen….toen moesten we dus die heel steile helling beklimmen. En dan ook nog het laatste half uur extra naar de auto toe.
Na zes uren gelopen te hebben waren we bij de auto, moe. Erwin en Jarnold hadden blaren aan hun voeten. Maar ze hebben gelopen, allemaal. Alhoewel Antonio vaak heeft aangeboden om Jarnold te dragen. Maar grote jongens lopen zelf, aldus Jarnold!
Tenslotte
Zondag 17 oktober hadden we een feestelijke dienst. Er werd geloofsbelijdenis afgelegd door zes personen en elf personen werden gedoopt. Onder hen een gezin van vader, moeder en acht kinderen. Een andere dochter was ruim een jaar terug gedoopt en nu dan de rest van het gezin. De twee oudste kinderen hebben ook hen geloof beleden. Verder was er nog een jong gezin waarvan de ouders geloofsbelijdenis aflegden en hun dochtertje werd gedoopt.
Van 30 november tot 2 december was er de Vakantie Bijbel School. Vijf jonge en enthousiaste zondagsschoolleiders van de Presbyteriaanse Kerk uit Guatemala-stad kwamen om meer dan 200 kinderen en jongeren van de Heere te vertellen. Vele leden van onze kerk hebben medewerking verleend en we zien verschillende jonge mensen enthousiast worden om zich actief in te zetten voor het Koninkrijk van God.
Het werk mag doorgaan ook al zijn er vele verzoekingen en moeiten in de gemeenten en in de gezinnen. God verlaat niet wat Zijn hand is begonnen en in dat vertrouwen mogen we verder van dag tot dag.
Graag wensen we jullie allemaal een gezegend kerstfeest toe en Gods zegen over het jaar 2005.
Evert & Rina Everts
Evert, Gesine, Gerieke, Erwin en Jarnold
Rubrieken: Nieuwsbrieven |
Reacties afgesloten.
