Everts' blog

Truus Rijnsburger-Ernste

Deze pagina is ter nagedachtenis van Truus Rijnsburger-Ernste, een bijzondere vrouw met een bijzondere band met mijn ouders. De gedichten die ze heeft nagelaten, zijn verzameld en gepubliceerd op www.gedichtensite.nl. Op deze pagina vindt u een beknopte levensloop.

Ik ben maar een viooltje, Heer,
Eenvoudig, nietig, klein,
‘k Probeer te bloeien tot Uw eer
omdat ik toch hier mag zijn.
(Uit: In Gods Tuin)


Geertruida Huberdina (Truus) Ernste werd geboren in Rotterdam op 25 september 1928. Ze woonde met haar moeder in het land van Maas en Waal, aan de Bonderweg, no. 4 te Beneden-Leeuwen. Ze groeide op zonder vader, maar een oom was als een vader voor haar. Het was een protestants gezin in een Rooms-Katholieke omgeving. Een bijzondere herinnering was hoe ze fietsend over de dijk en met de pont zich naar het voortgezet onderwijs in Tiel begaf.

 

 

Truus trouwde op 12 augustus 1967, op 39-jarige leeftijd, met Henricus Jacobus Gerardus Rijnsburger (1918-1997).

 

 

 

 

 

 

Han en Truus hebben 30 gelukkige jaren samen gehad in het drentse land (“Unicum”, Hoogeveenseweg 2, Hoogeveen), ook al bleef hun huwelijk kinderloos en had Truus geen sterke gezondheid. Na het overlijden van Han is ze door een hersenbloeding getroffen. Na een verblijf van enkele jaren in een verzorgingstehuis is ze op 15 januari 2008 overleden.

Een reis naar Israël heeft op haar een grote indruk gemaakt.
Verder was ze vaardig met haar handen, op de boerderij, leerbewerken, allerlei handwerken en in de keuken.

Op latere leeftijd heeft Truus diverse gedichten geschreven. Het zijn gedichten uit het hart, tot het hart. Dat wil zeggen, ze heeft er veel van zichzelf in gelegd, en ze sprak menigeen tot het hart.

Wie zelf wat heeft doorgemaakt, kan woorden vinden om anderen te bemoedigen. Ze heeft door haar persoonlijke betrokkenheid met haar medemensen voor velen wat kunnen betekenen. Ze had een grote afkeer van onrecht.

Anderzijds kon niet iedereen haar rake opmerkingen altijd goed waarderen. Vooral op het laatst kon niet iedereen haar meer goed begrijpen. Het heeft haar eenzaamheid vergroot.